Z chwilą rozpoczęcia nauki Szkoła nie miała własnego budynku szkolnego ani internatu. Nauka odbywała się tymczasowo w świetlicy OSP, a internat mieścił się w willi dyrektorskiej na terenie ZPZ.
Dzięki staraniom dyrektora Gimnazjum i pomocy Dyrekcji Zjednoczenia Przemysłu Ziemniaczanego, udało się nabyć dla Szkoły (na własność) budynek byłego miejscowego Towarzystwa Strzeleckiego przy ul. Leśnej 15 na Zamościu. Po wykwaterowaniu lokatorów budynek przystosowano dla potrzeb szkoły (luty 1949). Odtąd w tym budynku odbywały się lekcje, tu przeniesiono kancelarię dyrektora i sekretariat, a część pomieszczeń przeznaczono dla potrzeb internatu. Pozwoliło to rozładować ciasnotę internatu, znajdującego się w Zakładach Przemysłu Ziemniaczanego. Przy ul. Leśnej internat obejmował 2 sypialnie na I piętrze oraz kuchnię na parterze.
1 grudnia 1949 r. Szkoła zawarła umowę z gwardianem klasztoru O.O. Franciszkanów, ks. Stefanem Hawlickim, na podstawie której wydzierżawił szkole 10 pomieszczeń dla potrzeb internatu. Zajmowane pomieszczenia obejmowały łącznie 397 m kw. Odtąd internat zajmował pomieszczenia w trzech budynkach: w ZPZ, klasztorze i szkole.
Od lutego 1949 r., nie przerywając zajęć szkolnych, zaczęto rozbudowę budynku szkolnego. W efekcie szkoła zyskała dodatkowe sale lekcyjne, pomieszczenia dla administracji, stołówkę, kuchnię oraz pomieszczenie gospodarcze.
Pismem Ministerstwa Przemysłu Rolnego i Spożywczego z dnia 15 lipca 1950 r. w szkole zostaje otwarte technikum pod nazwą: Państwowe Technikum Przemysłu Ziemniaczanego we Wronkach. Zatem Szkoła od roku szkolnego 1950/51 kształciła uczniów w Gimnazjum Przetwórstwa Ziemniaczanego, Technikum Przemysłu Ziemniaczanego i Szkole Zawodowej Przemysłu Ziemniaczanego.
W pierwszej klasie nowo otwartego technikum naukę rozpoczęło 47 uczniów, w tym 21 dziewcząt. Przygotowanie zawodowe techników odbywało się przy wykorzystaniu szkolnego laboratorium chemiczno-technologicznego. Pozostałe praktyki odbywały się w Zakładzie Przemysłu Ziemniaczanego we Wronkach. Internat mieścił się w 2 budynkach, dziewczęta zajmowały pomieszczenia w klasztorze, a chłopcy w szkole.
W roku szkolnym 1952/53 Szkoła otrzymała nowy statut. Zarządzeniem Centralnego Urzędu Szkół Zawodowych z dnia 14 marca 1952 r. nadano Szkole nazwę Technikum Przemysłu Spożywczego, a Szkoła miała pozostać w administracji Przemysłu Rolnego i Spożywczego. W myśl tego statutu przyjmowano do kl. I kandydatów, którzy ukończyli 14 rok życia oraz wykazali się wykształceniem w zakresie VII kl. szkoły podstawowej. Nauka w technikum trwała 4 lata. W tym roku otwarto również nowy wydział - elektryczny, (o specjalności: urządzenia przemysłowe). W związku z tym internat wydzierżawił w klasztorze kolejne pomieszczenia. Dziewczęta przeniesiono do budynku szkolnego, a chłopcy zajęli pomieszczenia w klasztorze.
Pod koniec roku szkolnego 1953/54 pierwszych 31 absolwentów klasy IV otrzymało świadectwa dojrzałości.
Ponieważ absolwenci wydziału technologicznego mieli trudności z otrzymaniem pracy w przemyśle ziemniaczanym, w roku szkolnym 1954/55 wstrzymano na okres 2 lat przyjmowanie uczniów na ten wydział. W zamian zwiększono nabór uczniów na wydział elektryczny.
W okresie tym młodzież działała w różnych zespołach: śpiewaczym, tanecznym, recytatorskim, kinotechnicznym. Cieszyły się one popularnością nie tylko we Wronkach, lecz również na terenie Wielkopolski. Zespół taneczny, prezentujący tańce ludowe, występował nawet w Warszawie.
Praktyki produkcyjne wydziału technologii, do 1956 roku odbywały się w ZPZ we Wronkach, Luboniu, Toruniu, Słupsku, Pile, Witnicy, Kątach Wrocławskich.
Rozporządzeniem Rady Ministrów, z dniem 10 września 1956 r. Szkoła, podlegająca dotychczas Ministerstwu Przemysłu Spożywczego, została przejęta przez Ministerstwo Oświaty.
Po dwuletniej przerwie dokonano naboru do kl. I wydziału technologicznego. Zatem w roku 1956/57 oprócz 6 klas elektrycznych młodzież kontynuowała naukę w kl. I i IV wydziału technologicznego.
3 kwietnia 1957 r., zarządzeniem Dyrekcji Okręgowej Szkolenia Zawodowego w Poznaniu, wprowadzono dla technikum jednolite tarcze uczniowskie koloru jasnobrązowego z numerem szkoły i złotym obszyciem. Nasze technikum otrzymało numer 23.
W latach 1957-61 w technikum utworzono, oprócz istniejących wydziałów - technologii przetwórstwa ziemniaczanego i elektroenergetyki - również wydział mechaniczny (1960/61), a także Zasadniczą Szkołę Zawodową Handlową. Otworzono również wydział Technikum dla Pracujących. W 1961 r. szkoła zmieniła nazwę na Technikum Mechaniczno-Elektryczne.
W roku szkolnym 1962/63 szkoła kształciła w 6 kierunkach: technikum - wydziały: technologiczny, elektryczny i mechaniczny; technikum dla pracujących - wydział mechaniczny; Technikum Więzienne; Zasadnicza Szkoła Zawodowa (tokarz); Zasadnicza Szkoła Zawodowa Handlowa.
W roku szkolnym 1962/63 Szkoła liczyła ponad 600 uczniów; a dzierżawione pomieszczenia internatu w budynku klasztornym nie mogły już pomieścić wychowanków, nawet przy wprowadzeniu łóżek piętrowych.
Dnia 26 października 1962 r. Dyrektor Szkoły wobec całej młodzieży szkolnej dokonał uroczystego wmurowania aktu erekcyjnego. Rozpoczęto budowę nowego internatu z funduszów Skarbu Państwa, przydzielonych Ministerstwu Oświaty i Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego.
Na wiosnę 1965 r. budowa internatu dobiegła końca. Młodzież internacka w ciągu całego okresu budowy przeznaczała swój wolny czas na prace pomocnicze. Ostatecznie 30 czerwca 1965 r. przekazano szkole nowy internat. W ciągu następnego roku otoczenie internatu zostało uporządkowane i zazielenione.
W roku 1966 ostatni uczniowie wydziału technologicznego zdawali maturę. Od tego roku szkoła prowadziła tylko wydziały elektryczny i mechaniczny. Ten ostatni był również dostępny dla pracujących. Taki profil szkoła utrzymała do roku 1976.
2 grudnia 1969 r. w godzinach południowych, w czasie pełnienia obowiązków służbowych, zmarł na atak serca założyciel i długoletni dyrektor Technikum, inż. Wacław Napierała. Hołd powszechnie szanowanemu zmarłemu dyrektorowi szkoły złożyły: władze oświatowe, nauczyciele, ludność miasta i okolicznych wiosek oraz młodzież szkolna.
Komitet Rodzicielski przy Technikum Mechaniczno-Elektrycznym gromadził przez szereg lat pieniądze, aby ufundować szkole sztandar. Rada Pedagogiczna wystąpiła z propozycją nadania szkole imienia Mariana Buczka. Kuratorium Okręgu Szkolnego w Poznaniu w 1973 r. zatwierdziło wybór patrona oraz projekt sztandaru. Uroczystość nadania szkole imienia i wręczenia sztandaru odbyła się 29 kwietnia 1974 roku. Wcześniej założono w szkole izbę pamięci patrona, zamontowano tablicę pamiątkową w holu szkoły oraz zorganizowano sesje naukowe, poświęcone życiu i działalności Mariana Buczka.
Technikum Mechaniczno-Elektryczne im. Mariana Buczka utrzymało się pod tym imieniem niespełna 20 lat. (W latach 90-tych szkoła zrezygnowała z patrona, a sztandar oddano do Muzeum Regionalnego we Wronkach.)
Pod koniec roku szkolnego 1976/77, decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Pile, otwarto w Technikum nowy wydział - elektrycznej i elektronicznej automatyki przemysłowej.
W całym tym okresie kontynuowano pracę pozalekcyjną w ramach organizacji młodzieżowych i pracy wychowawczej w internacie. Najbardziej rozwijały się i osiągały wyniki takie formy spędzania wolnego czasu, jak: zespoły muzyczne, zespół taneczny, recytatorski, śpiewaczy, plastyczny, klub "Z filmem na ty", kółko fotograficzne, sekcja warcabowa. Odbywały się również szkolne koncerty umuzykalniające, prowadzone przez muzyków i solistów opery poznańskiej. Do ciekawych zajęć należały spotkania z przedstawicielami świata kultury i nauki. Uczniowie szkoły brali i biorą nadal udział w wielu olimpiadach przedmiotowych, a Szkoła szczyci się finalistami olimpiad na szczeblu centralnym. Rozwijają się również zajęcia sportowe, przynoszące Szkole wiele zaszczytów, dyplomów i pucharów.
Na przełomie lat 70 i 80 Szkoła przeszła reorganizację. Dołączono do niej istniejącą w Nowej Wsi szkołę o kierunku rolniczym i powstał Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 we Wronkach.
Tygodnik Razem na początku 1987 roku ogłosił konkurs Micro historicus na komputerowy program edukacyjny do nauki historii. Konkursowi towarzyszyły pokazy programów edukacyjnych w trzech miastach: Warszawie, Legnicy i Wronkach. Pokazy wronieckie, przygotowane przez szkolny Klub Mikrokomputerowy TMMT, odbywały się w technikum w marcu. Oto fragment reportażu na ten temat:
"Wystawiono i zaprezentowano 10 komputerów, w tym komputery ZX SPECTRUM 48, jeden COMMODORE C16 i jeden TIMEX 2048. Jako pamięć masową wykorzystano magnetofony. W pokazie brało udział wielu zainteresowanych techniką komputerową z Wronek, Szamotuł, Czarnkowa, Krzyża, Dobiegniewa, Chodzieży i Piły."
W roku 1988 utworzono w zespole wydział chemiczny - nabór odbył się w dwóch kolejnych latach; wydział chemiczny istniał do 1994 roku. Dalszy rozwój nastąpił w roku szkolnym 1992/93. Kolejna decyzja władz oświatowych spowodowała utworzenie w Szkole Liceum Ogólnokształcącego. W roku 1999 w skład Szkoły - Zespołu wchodziło: Technikum Mechaniczno-Elektryczne, Technikum Elektroniczne, Liceum Ogólnokształcące, 3-letnie Technikum Mechaniczno-Elektryczne dla Pracujących, Policealne Studium Informatyczne, Zasadnicza Szkoła Rolnicza i 3-letnie Technikum Rolnicze dla pracujących (w Nowej Wsi).
Tekst: Robert Dorna
